Fuldamobil Type S7 oldtimer kopen

Geschiedenis van de Fuldamobil Type S7

De Fuldamobil Type S7 werd geproduceerd door Elektromaschinenbau Fulda GmbH tussen 1957 en 1969. Oorspronkelijk ontwikkelde het merk zich sterk op het gebied van gemotoriseerde driewielers, waarbij de voertuigen ontworpen werden door Norbert Stevenson. De S7 is het directe resultaat van een evolutie binnen de microcar-sector in Duitsland. Dankzij zijn opvallende, minimalistische en aerodynamische vormgeving — vaak omschreven als 'cellokast' — trok het model meteen de aandacht op straat. Tussen 1951 en 1969 werden er in totaal slechts 2.900 Fuldamobils gebouwd, waarvan de S7 de laatste generatie was. Na het einde van de productie in 1969 werd er geen opvolger meer gepresenteerd.

Modelhistorie Fuldamobil Type S7

De S7 werd in 1957 geïntroduceerd als opvolger van de S6. Vroege modellen waren puur driewielers met een enkel achterwiel; later kwam er een versie met een small twin-achterwielconfiguratie. Tot 1965 bleef Fuldamobil ook een tweezits Roadster produceren naast de gesloten vierzitter. In 1965 kreeg de S7 na een kleine facelift een nieuwe grille en werden modernere motoren toegepast. Zowel het gebruik van lichte materialen als het karaktervolle uiterlijk zijn kenmerkend voor de modelgeschiedenis.

Bijzonderheden van de Fuldamobil Type S7

De S7 valt direct op door zijn ronde, sigaarvormige carrosserie van glasvezel versterkt polyester. Opvallend zijn de aan de B-stijl scharnierende deuren en het voorin geplaatste bagagecompartiment. De eerste modellen hadden een strakke neus met twee kleine koplampen; latere modellen kregen een siergrille. De S7 bood ondanks zijn kleine formaat plaats aan vier personen. Tussen 1957 en 1965 werd het model als vierzitter en als tweezits Roadster geleverd. De zeldzaamheid van de S7 onderstreept zijn bijzondere karakter: binnen het Fuldamobil-aanbod vormen Type S7-modellen 100% van de geregistreerde voertuigen in de actuele database.

Technische gegevens

Speciale uitvoeringen en zeldzame modellen

Naast de reguliere vierzitter werd tot 1965 een tweezits Roadster geproduceerd. Daarnaast vonden enkele exemplaren hun weg naar buitenlandse markten, waaronder Zweden, waar de S7 werd ingezet bij beurzen en tentoonstellingen. Door de lage productiecijfers zijn alle varianten in feite zeldzaam.

Zwakke punten en typische aandachtspunten

Door het ontbreken van veel bewegende delen en het eenvoudige motormanagement zijn S7's relatief eenvoudig te onderhouden, mits onderdelen beschikbaar zijn. Let bij aankoop vooral op de staat van de polyester carrosserie, de elektrische installatie en eventuele lekkages bij het dak, ramen of afsluitingen. De plexiglazen achterruit is gevoelig voor krassen en veroudering.

Motor, prestaties, transmissie en rijgedrag

De S7 beschikt over bescheiden prestaties: afhankelijk van de motorisering lag de topsnelheid tussen 70 en 85 km/u. De tweetakt Fichtel & Sachs leverde 10 pk uit 191 cc, terwijl de latere Heinkel een 198 cc viertaktmotor bezat met hetzelfde vermogen. De aandrijving op de twee dicht bij elkaar geplaatste achterwielen geeft de wagen een typisch glad stuurgedrag voor microcars. De viertrapshandbak vraagt enige gewenning en soepelheid. Originele exemplaren worden vaak gekozen omwille van hun bijzondere rijbeleving en compacte inzetbaarheid. Interessant binnen de Fuldamobil-historie zijn de vroege S7-modellen met de Fichtel & Sachs-motor vanwege hun zeldzaamheid én de latere Heinkel-varianten door hun technische aanpassingen. Beide motoriseringen bieden circa 10 pk, maar verschillen licht in prestaties en karakter.

Interieur, comfort, exterieur en design

Het exterieur van de S7 wordt gekenmerkt door zijn vloeiende, sigaarvormige lijnen met een aflopende achterkant en breed front. De carrosserie bestaat volledig uit polyester — in lijn met de Duitse microcar-technologie van die tijd. Interieurkleur was doorgaans lichtgrijs, met eenvoudige bekleding en plexiglazen achterruit. De deuren zijn aan de B-stijl bevestigd en openen zijwaarts. Af fabriek waren weinig luxe opties verkrijgbaar. Extra voorzieningen zoals siergrillen of accessoires werden meestal particulier toegevoegd. Kleurvariaties waren beperkt, maar enkele modellen werden geleverd in pasteltinten. Het minimalistische dashboard en functionele karakter benadrukken het praktische gebruik.

Overige kenmerken

De Fuldamobil S7 werd in sommige gevallen per aanhanger getransporteerd en was belastingvrij. Dankzij het compacte formaat was het voertuig ook binnen exhibitionele contexten populair, met name in Zweden. De geringe afmetingen maken parkeren en opslag eenvoudig.

Samenvatting

De Fuldamobil Type S7 vertegenwoordigt een karakteristieke fase binnen de Europese microcar-historie. Met zijn uitgesproken polyester carrosserie, bescheiden technische specificaties en praktische, vierpersoons indeling is het model zowel een zeldzame vondst als een technisch interessante klassieker, geliefd bij kenners en liefhebbers van naoorlogse Duitse autogeschiedenis.