Fairthorpe oldtimers kopen

Geschiedenis van Fairthorpe

Fairthorpe werd in 1954 opgericht door Donald Bennett, voormalig Air Vice Marshal van de Royal Air Force. Vanuit Chalfont St Peter werden in eerste instantie compacte sportcoupés gebouwd, aangedreven door motorfietsblokken van 250 tot 650 cc, gecombineerd met een uiterst lichte glasvezel carrosserie. De vroege modellen, Atom en Atomata, boden een vooruitstrevende combinatie van lage massa en sportieve rijeigenschappen. Met de introductie van de grotere Electron in 1956, uitgerust met Coventry Climax motoren, en de Electron Minor (vanaf 1957), gericht op toegankelijkheid en betaalbaarheid door toepassing van Triumph-motoren, verstevigde Fairthorpe zijn reputatie als producent van karaktervolle sportwagens. Vanaf 1961 verhuisde de productie naar Denham, waar steeds krachtigere auto’s werden ontwikkeld, met als technisch hoogtepunt de Zeta met een 2,5 liter Ford Zephyr motor. Door de opkomst van strengere regelgeving en een krimpende markt voor kleine sportwagenfabrikanten, stopte Fairthorpe de productie in 1976, waarmee een bijzonder hoofdstuk uit de Britse autogeschiedenis werd afgesloten.

Modellengeschiedenis

Fairthorpe begon met de Atom en Atomata: compacte, met motorfietsmotoren uitgeruste coupés, herkenbaar aan hun lichte constructie en eenvoudige techniek. De stap naar de Electron en Electron Minor markeerde de overgang naar echte sportauto’s met viercilindermotoren, aanvankelijk van Coventry Climax, later van Triumph. De Electron Minor werd het grootste verkoopsucces met ruim 500 stuks, mede doordat het model als kitcar geleverd werd. In de jaren ‘60 breidde Fairthorpe uit met zwaardere modellen zoals de Zeta en Rockette, bedoeld voor de racerij, maar door hun uitdagende rijkarakter bleven de productiecijfers laag. Latere modellen als de TX-reeks en Tripper kregen geen voet aan de grond, waarmee eind jaren ‘60 de focus volledig op de Electron Minor bleef liggen tot het einde van het merk in 1976.

Bijzonderheden en statistieken

Fairthorpe onderscheidt zich door het grootschalig toepassen van glasvezel in hun carrosserieën, wat resulteerde in bijzonder lichte wagens met een uitgesproken sportief karakter. De inzet van motorfietsmotoren was in de jaren ‘50 vooruitstrevend, en de overgang naar krachtige Triumph- en Ford-motoren in latere modellen vergrootte de sportieve aantrekkingskracht. Opvallend is de mogelijkheid tot aanschaf als bouwpakket (‘kitcar’), wat Fairthorpe-accessoires uniek maakt voor liefhebbers van zelfbouw.

Technische gegevens

Speciale uitvoeringen en verzamelobjecten

De Fairthorpe Electron Minor is in kleine aantallen geleverd als coupé (Electrina, circa 20 stuks), en de sportieve Zeta is uiterst zeldzaam door beperkte productie. De Tripper en TX-GT vormen curiosa binnen de Fairthorpe-historie, vooral interessant door hun afwijkende techniek en focus op circuitgebruik.

Zwakke punten en aandachtspunten

Typische aandachtspunten bij Fairthorpe’s zijn de carrosserie-opbouw: slechte hechting van de glasvezel aan het chassis kan voor structurele problemen zorgen. Zoek naar scheuren in de carrosserie en controleer de ophangpunten op corrosie. Mechanisch zijn de gebruikte Triumph- en Ford-motoren relatief eenvoudig en goed te onderhouden, maar let op lekkages en slijtage bij oudere blokken. Bij kitcars kunnen verschillen ontstaan door variërende bouwkwaliteit, afhankelijk van wie het oorspronkelijke bouwpakket heeft geassembleerd.

Motoren, prestaties, aandrijving en rijgedrag

De combinatie van laag gewicht en relatief krachtige motoren zorgt bij de Electron Minor en Electron voor levendige omgangsvormen: snelle acceleratie en messcherp stuurgedrag. De lichtere Atom- en Atomata-modellen zijn vooral speels bij lage snelheden. De Zeta, met zware zescilinder, balanceert op de limiet wat betreft gewichtsverhouding, wat tot uitdagend rijgedrag leidt op hogere snelheden. Rijders waarderen de pure, mechanische besturing en het directe contact met de weg.

• Fairthorpe Atom/Atomata: microcoupés met motorfietsmotoren, bijzonder licht en puur.
• Electron/Electron Minor: sportieve instapklassiekers met Triumph-techniek, veel als kitcar geleverd.
• Electron Zeta: zeldzame racer met 2,5L Ford Zephyr motor, bedoeld voor de competitie.
• TX-GT en Tripper: experimentele latere modellen met GT6-chassis c.q. buggy-karakter.

Interieur, comfort, exterieur en design

Fairthorpe’s design is minimalistisch, functioneel en puur op rijbeleving gericht. Glasvezel carrosserieën werden met de hand gevormd, meestal in eenvoudige kleuren die door de bouwer konden worden gekozen. Het interieur is kaal, bekleding vaak beperkt tot basale stoelen, eenvoudige meters en een eenvoudig stuur, soms zelfs zonder tapijt. Accessoires waren optioneel en werden door eigenaren vaak zelf toegevoegd. De Electron Minor kan, afhankelijk van bouwjaar en wensen, variëren van uiterst eenvoudig tot meer geciviliseerd met extra meters of sportieve stoelen. De Electrina-coupé springt eruit door de afwijkende gesloten carrosserie; alle modellen delen simpele, duidelijke lijnen zonder designfranje.

Overige bijzondere kenmerken

Fairthorpe’s als kitcar zijn niet alleen auto’s, maar ook bouwprojecten. Hierdoor zijn veel auto’s uniek qua afmontage, uitrustingsniveau en afwerking. Het merk trok vooral eigenzinnige liefhebbers aan die waarde hechtten aan betrokkenheid bij hun auto, zowel technisch als emotioneel.

Samenvatting

Fairthorpe staat voor Britse sportwagenpassie, gevangen in lichtgewicht techniek, eenvoudige maar doelgerichte styling en een unieke mix van motortechnologieën. Met een kleine maar markante modelhistorie en de Electron Minor als absolute spil, biedt het merk een onderscheidend alternatief in de wereld van klassieke sportwagens. Vooral liefhebbers die niet bang zijn voor een hands-on aanpak voelen zich thuis bij Fairthorpe.